Dolly heeft altijd een actief leven gehad: “Ik heb steno gestudeerd - dat was toen heel populair - en menskunde, wat gelijk staat aan psychologie. In 1947 begon ik te werken als bediende bij de mutualiteit. Daarna zorgde ik voor mijn kinderen tot ze klaar waren om alleen thuis te blijven. Zij waren altijd zo blij dat hun mama thuis was, wanneer ze van school thuiskwamen. Daarna werkte ik nog twintig jaar als boekhouder.” Op haar 54e ging Dolly met pensioen, maar ze bleef actief: “Ik engageerde mij bij verenigingen die met bejaarden bezig waren en ik was reisgids. De schoonste momenten waren wanneer we terug thuis kwamen: iedereen was zo dankbaar en vroeg meteen wanneer we weer zouden vertrekken.”

99 jaren wijsheid

Welke historische gebeurtenis of periode is je het meest bijgebleven? 

“Ik herinner me nog de periode van Sinterklaas in 1933. Ik was toen zeven jaar oud en speelde heel graag ‘koken-eten’. Ik was zo blij toen ik heel schone, roze porselein tasjes met mooie oortjes als sint-cadeau kreeg. Wanneer mijn vader thuiskwam, dronk hij heel graag een pintje, ook die sinterklaasavond. Hij brak per ongeluk één van mijn mooie porselein tasjes. Mijn familie en ik waren zeer verdrietig. Hij was ook geschrokken en had er zo veel spijt van dat hij beloofde om nooit meer te drinken. Hij verbrak die belofte nooit. Dat was eigenlijk maar een kleine gebeurtenis, maar het betekende veel voor mijn familie.”

Welke gelijkenissen en verschillen vallen je op tussen vroeger en vandaag?

“Tijdens mijn kindertijd speelde ik heel veel samen met de buurtkinderen buiten, waar ik nog steeds een aantal namen van kan opnoemen. Toen was het spelen ook gemakkelijker. Kleine dingen, zoals spelen met houtblokken, maakten ons blij. In het begin hadden we ook nog geen radio. Ik herinner me nog dat we bij de buren luisterden naar de begrafenis van Koning Albert I. Ik hoor nog het getrappel van de paarden. Formidabel! Toen zag de radio er echt uit als een kastje. En we haalden pas een tv toen onze kinderen twaalf jaar waren. Er is zo’n grote evolutie geweest in het moderniseren van auto’s, vliegtuigen en eigenlijk alles. Nu verloopt alles veel gemakkelijker, maar ik denk dat de evolutie van de technologie te ver gaat (bv. gebruik van robots). De wereld is niet menselijk meer.” 

Verder is Dolly ook begaan met de werking van de woonzorgcentra: “Ik zie grote verschillen wat de werking van woonzorgcentra betreft. In onze tijd beheerden de nonnekes dergelijke huizen en er waren weinigen die naar een rusthuis konden of mochten verhuizen. Nu is het normaal dat iemand in een WZC gaat wonen, al was het enkele jaren geleden nog moeilijk om een tweepersoonskamer te vinden. Ik ben ook zeer bezorgd over de gebeurtenissen in ons huis (door recente uitdagingen in de zorgsector). Wat kunnen helaas niet veel doen, maar ik vind het erg dat niemand naar ons luistert. Sommigen denken dat we niet meer weten wat er allemaal aan het gebeuren is. Onze levenservaring zou meer gerespecteerd moeten worden. Ik vind het zeer belangrijk om bij de maatschappij te kunnen horen.” 

Welke goede raad zou je geven aan de jonge mensen van vandaag?

“Waardeer de kleine gelukjes in uw leven. Ze zijn het meest belangrijk. Wees tevreden wat jij hebt. Denk niet op deze manier: ik moet ook dezelfde dingen hebben zoals anderen.”