“Het voelt als thuiskomen”
Wat begon als een maandje vakantiewerk in Seniorie Kesterberg veranderde voor Elien Schoukens plots in een carrière van 13 jaar: “Na mijn studies kinderverzorging boden ze me hier een vast contract aan en doorheen de jaren heb ik er echt mijn ding van gemaakt.”
Ook haar collega Annelies Reniers koos na een lange loopbaan in een woonzorgcentrum voor een andere aanpak in Kesterberg. Samen met de rest van het team zorgen ze voor een warme sfeer waarin zowel de bewoners als medewerkers elkaar ondersteunen.
Voor Annelies was in de zorg gaan een vanzelfsprekende keuze: “Mijn mama is altijd zorgkundige geweest en we hadden ook een inwonende grootvader, dus ik was het gewend om voor oude mensen te zorgen. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht om iets anders te doen. Vier jaar geleden ben ik hier als zorgkundige begonnen in Kesterberg en zo heb ik Elien leren kennen als collega. Zij was er al bij van de start van de residentie.” Elien lacht, “Ja, ik ben een echte ancien.”
Meer dan wassen
“Waar ik vroeger werkte hadden de bewoners veel zorg nodig.” vertelt Annelies, “Hier is dat anders: ze zijn niet allemaal 90+ en kunnen soms nog veel zelf doen. Daardoor doen wij meer dan zorg alleen. We dienen ook op in het restaurant, wassen af, houden de cafetaria open en maken plezier met de bewoners. Er is meer afwisseling dan in een woonzorgcentrum.” Ook voor Elien is die variatie aan taken een grote meerwaarde: “Vandaag sta ik in de zorg, morgen doe ik animatie, overmorgen doe ik bureauwerk. Je kan hier alles doen! Anders had ik het nooit zo lang volgehouden. Ik wil de mensen ook kunnen entertainen en… onnozel doen.” (lacht)
Zorgen voor elkaar
Wat het echt afmaakt, zijn de collega’s. Daar zijn Annelies en Elien het over eens: “Het is een hecht team dat samenwerkt voor één doel. We helpen elkaar. Als je een slechte dag hebt, is er altijd wel iemand die je meetrekt.”
Volgens Elien dragen zelfs de bewoners hun steentje bij: ”Wij zorgen niet alleen voor hen, maar zij ook voor ons. Als je zelf een probleem hebt, bieden zij ook een luisterend oor. De sfeer zit hier echt goed en daardoor is het werk niet echt werk.” Annelies knikt: “Ja, het voelt een beetje als thuiskomen.”
Een uitdagende job
“De wisselende uurroosters maken het soms niet gemakkelijk.” vindt Annelies, “Maar ik doe dit werk met hart en ziel en dan wen je wel aan die denkwijze.”
“Je moet er niet alleen een goed hart voor hebben, maar ook een brede rug. De overlijdens raken je natuurlijk ook,” zegt Elien. “Maar voor ons wegen de moeilijke momenten niet op tegen de positieve punten. We krijgen heel veel liefde en vriendschap terug en moeten niet alleen maar zorgen. We mogen ook plezier maken met de bewoners en helpen met andere taken. Van alles een beetje. En als je dan hoort van de mensen en hun familie wat je eigenlijk voor hen betekent - niet alleen als verzorgster, maar ook als luisterend oor... Al die danku’s en merci’s blijven je altijd bij.”